Işığın ve gölgenin ince oyununda yıkanmış bu eser, Gorges d’Apremont'daki yağmurlu bir günün atmosferik özünü yakalıyor. Dalgalı manzara, geniş bir gökyüzünün altında açılırken, soluk tonları huzur hissini uyandırıyor. Sanatçı, ön plan ve ufuk arasında ustaca bir diyalog kurmuş; dokulu fırça darbeleri kayalık arazinin hayata geçmesini sağlarken, ince fırça darbeleri havanın nemini ima ediyor. Uzaklarda ince bir sis toprağı sarhoş ediyor ve sakin bir öğleden sonra yağıyor yağmurun nazik dokunuşunu somutlaştırıyor.

Kompozisyon, doğanın büyüklüğünü ve insanın mütevazi varlığını vurgulayarak manzaraya bağlı figürlere işaret ediyor. Zengin toprak tonları uyum içinde birleşiyor; oker ve umber, arazinin ham güzelliğini ima ediyor. Göz, tuvali geçerken, rüzgarda savrulan yaprakların fısıldayışını ve yağmurun nazikçe vuruşunu duyabiliriz, huzurlu bir atmosferde kayboluruz. Bu eser, sanatçının dikkat çekici tekniğini sergilemekle kalmaz, aynı zamanda romantik dönemin doğanın görkemi ve duygusal yankıları üzerindeki derin takdirinin bir kanıtı olarak hizmet eder.