Bu büyüleyici manzarada, hasat vaadi engin, dalgalı tarlaların üzerinde beliriyor—van Gogh'un derin bir şekilde değer verdiği toprağa yakın bir akrabalık. Geniş araziyi çizen ritmik çizgilerin hakim olduğu bu sanat eseri, hem basitlik hem de karmaşıklık ile tarımsal yaşamın hikayesini açığa çıkarıyor. İzleyici, tarlaların arasında hafif bir rüzgarın hışırtısını ve uzaklarda bir atlı arabadan gelen sesleri duyabiliyormuş gibi hissediyor; bu da huzurlu ancak çalışkan bir atmosfer öneriyor.

Ağırlıklı olarak toprak tonları ve soluk yeşillerden oluşan renk paleti, devasa bir gökyüzü altında hapsolmuş bir canlılık görüntüsü çiziyor—hem davetkar hem de melankolik. Van Gogh'un neredeyse monokromatik tonları, hasat çabasının yansımalarını içeriyor ve çalışmanın doğanın cömertliğiyle iç içe geçildiği duygusunu kapsıyor. Bu eserin yapısı kasıtlı; yatay çizgi, gözleri manzaranın üzerinden geçiriyor, ön plandaki, tarlaları çeviren çitlere doğru giderken, uzaklarda bu verimli sahneyi saran alçak tepelere yönlendiriyor. Bu, dolgun bir beklenti ile dolu bir kesit; her fırça darbesi sanatçının duygusunu yankılıyor ve kırsal tarım kalbine bağlanıyor.