W tym intrygującym pejzażu obietnica zbiorów wisi nad rozległymi, falistymi polami—bliskim pokrewieństwem z ziemią, którą van Gogh głęboko cenił. Zdominowane przez rytmiczne linie wyznaczające ogromny obszar ziemi, dzieło odsłania opowieść o życiu rolniczym zarówno w jego prostocie, jak i złożoności. Czuje się, jakby widz mógł usłyszeć szept delikatnego wiatru, szeleszczącego przez uprawy, w połączeniu z odległym dźwiękiem powozu zaprzęgniętego w konie, co sugeruje spokojną, ale pracowitą atmosferę.

Schemat kolorów, głównie oparte na ziemi brązach i stonowanych zieleniach, maluje obraz witalności zamkniętej pod rozległym niebem—zarówno zapraszające, jak i melancholijne. Wybór prawie monochromatycznych odcieni van Gogha koresponduje z wysiłkiem zbiorów, uchwycając uczucie pracy splecione z obfitością natury. Struktura tego utworu jest świadoma; linia horyzontu prowadzi wzrok przez pejzaż, przechodząc od pierwszego planu z jego ogrodzeniami otaczającymi pole, aż do niskich wzgórz w oddali, obejmujących tę żyzną scenę. To migawka pełna oczekiwania, gdzie każde pociągnięcie pędzla odbija emocje artysty i jego związki z rolniczym sercem wsi.