Krajobraz zaprasza widzów do krainy subtelnego piękna, gdzie delikatne kontury i ziemista paleta kolorów opowiadają historie o cichych momentach natury. Kompozycja obfituje w wyraźne zderzenie ciemnych, poskręcanych drzew z bujną zieloną trawą pokrywającą ziemię, tworząc naturalną ramę dla sceny. Teksturowane pociągnięcia pędzla ukazują wyjątkowe podejście Van Gogha, dodając głębokości i ruchu liściom, podczas gdy płynne akcenty przywołują łagodny szum wiatru; to jakby sama natura oddychała życiem.

Przy bliższym przyjrzeniu się, światło rzuca delikatną poświatę na scenę, niemal oświetlając ukryte szczegóły skręconych gałęzi; hymn do odporności w naturze. Użycie przez artystę ziemistych tonów kontrastuje z zamazanym tłem, wprowadzając poczucie spokoju, a jednocześnie przekazując atmosferę tajemnicy. Prawie można usłyszeć szum liści, zachęcając, by wyjść poza ramy i objąć świeży zapach wsi, tworząc głęboką emocjonalną współodczuwalność, odzwierciedlającą głęboką więź Van Gogha z krajobrazami, które cenił.