ทิวทัศน์เชิญชวนผู้ชมเข้าสู่ดินแดนแห่งความงามที่ละเอียดอ่อน โดยมีเส้นขอบที่นุ่มนวลและส่วนผสมของสีที่มีสีดินบอกเล่าเรื่องราวของช่วงเวลาที่เงียบสงบของธรรมชาติ ภาพประกอบมีการเล่นที่โดดเด่นระหว่างต้นไม้ที่มืดมิดและบิดเบี้ยวกับทุ่งหญ้าสีเขียวที่เขียวชอุ่มซึ่งปกคลุมพื้นที่รอบข้าง ทำให้เกิดกรอบธรรมชาติสำหรับฉากนี้ การปัดสีที่มีเนื้อสัมผัสเผยให้เห็นการเข้าถึงแบบเฉพาะตัวของแวนโก๊ะ โดยเพิ่มความลึกและการเคลื่อนไหวให้กับใบไม้ ในขณะที่การปัดสีที่ไหลลื่นมากเกินไปทำให้ลมเบา ๆ กลายเป็นเสียงกระซิบของสายลม มันเป็นเหมือนว่าทิวทัศน์ที่หายใจด้วยชีวิต

เมื่อดูใกล้ๆ แสงที่กระทบกระเทือนค่อยๆ ส่องสว่างให้กลับแสงอ่อนๆ ลงบนภาพ ดูเหมือนจะทำให้รายละเอียดที่ซ่อนอยู่ของกิ่งไม้ที่ผิดปกติของต้นไม้เหล่านั้น สรรเสริญที่ยืนหยัดในธรรมชาติ การใช้น้ำหนักในระดับพื้นดินโดยศิลปินจึงแยกออกจากพื้นหลังที่พร่ามัว บ่งให้เห็นถึงความรู้สึกสงบแม้ว่าจะนำเสนออากาศแห่งปริศนาใกล้เคียงกัน ผู้คนรู้สึกถึงเสียงกระซิบของใบไม้ที่พยายามจะลุกไปไกลกว่ากรอบที่มีอยู่และสัมผัสกลิ่นหอมสดชื่นที่ภูมิภาคชานเมือง สร้างความก้องกังวานทางอารมณ์ที่ลึกซึ่งเป็นการสะท้อนถึงความเชื่อมโยงที่แวนโก๊ะมีต่อภูมิทัศน์ที่เขาใส่ใจเป็นอย่างมาก