Ten fascynujący autoportret uchwyca intensywność emocji i wyrazów charakterystycznych dla dzieł Vincenta van Gogha. Spojrzenie artysty dominuje nad płótnem, zapraszając widzów do zanurzenia się w głębi jego duszy. Wyraziste pociągnięcia pędzlem, wydające się być naniesione z urgentnością i pasją, przywołują poczucie ruchu i życia w obrazie. Kolorystyka Van Gogha jest zarówno odważna, jak i osobista; tło, symfonia ciemnych zieleni i błękitów, dramatycznie kontrastuje z ciepłymi żółciami i okrami jego brody i włosów. Jego strój, przedstawiony w ciemnych kolorach, jeszcze bardziej podkreśla witalność jego cech twarzy, akcentując introwertyczną naturę artysty.

Głęboko rezonuje emocjonalne obciążenie tej pracy - każdy pociągnięcie pędzlem opowiada historię walki i wytrwałości. Autoportrety z tego okresu odzwierciedlają zmagania Van Gogha z jego zdrowiem psychicznym, w połączeniu z poszukiwaniem tożsamości i samowiedzy. Nieco zmarszczony brwi i bolesny wyraz sugerują ukrywający się niepokój, dając wgląd w złożony świat tego płodnego artysty. Jego auto-reprezentacja wykracza poza samą podobiznę; służy jako intymny komentarz na temat istnienia artysty i jego artystycznej podróży, umiejscawiając ją jako znaczące dzieło w kanonie sztuki figuratywnej.