Dram rozgrywa się pod burzliwym niebem, a ciemne chmury odzwierciedlają emocjonalny zamęt sceny. Mała łódka, rzucana przez fale, staje się areną rozpaczliwej walki. Kilka postaci jest w niej upchniętych, ich twarze naznaczone strachem i wyczerpaniem. Niektórzy leżą bez życia; inni, wciąż trzymający się życia, są wspierani przez towarzyszy. Artysta w mistrzowski sposób wykorzystuje światłocień, dramatyczny kontrast między światłem a cieniem, aby podkreślić powagę sytuacji. Ruch postaci i wzburzone fale tworzą dynamiczną kompozycję, wciągając widza w serce katastrofy. Jest to świadectwo ludzkiej kruchości i odporności w obliczu ogromnych przeciwności.