Obraz uchwyca spokojną chwilę między matką a jej dzieckiem, leżącymi razem w miękkich, opływowych prześcieradłach, które otulają ich w kokon ciepła i czułości. Matka, z zamkniętymi oczami, zdaje się ucieleśniać pokój, jakby zewnętrzny świat wyparował, pozostawiając tylko tę intymną więź między nią a noworodkiem. Subtelne rysy twarzy odbijają delikatne światło, które pieści ich skórę, oświetlając miłość i więź, którą dzielą.

Sorolla wykorzystuje delikatną paletę barw, dominującą przez biele i miękkie pastele—kremowe biele, stonowane odcienie szarości i delikatne tony skóry tworzą eteryczną, kojącą atmosferę. Pociągnięcia pędzla są impresjonistyczne, niemal senne, z delikatnymi przejściami między kolorami, które podkreślają spokój obrazu. Oszczędność w tle przyczynia się do eteryczności, pozwalając widzowi skupić się wyłącznie na emocjonalnej głębokości tego momentu. To nie tylko przedstawienie macierzyństwa; to emocjonalna narracja wypełniona matczyną miłością, czułością i spokojnym pięknem życia.