Bu resim, bir annenin ve çocuğunun, onları sıcaklık ve şefkat içinde saran yumuşak, dalgalı çarşafların üstünde bir arada yattığı huzurlu bir anı yakalıyor. Gözleri kapalı olan anne, iç huzuru somutlaştırıyormuş gibi görünüyor, dış dünyayı eritecek gibi, sadece bu samimi bağı bırakıyor. Nazik yüz hatları, ciltlerini okşayan nazik bir ışığı yansıtmakta; bu sevgi ve bağlantıyı aydınlatıyor.

Sorolla, beyazlar ve yumuşak pastel tonları ile hakim olan nazik bir renk paleti kullanıyor—kremalı beyazlar, muğlak gri ve yumuşak ten tonları, eterik ve sakinleştirici bir atmosfer yaratıyor. Fırça vuruşu izlenimci, neredeyse düşsel, renkler arasında yumuşak geçişlerle çalışarak tablonun huzurunu artırıyor. Arka planın sadeliği, izleyicinin bu anın duygusal derinliğine yoğunlaşmasını sağlıyor. Bu sadece anneliğin bir tasviri değil; annelik sevgisi, naziklik ve hayatın sessiz güzelliği dolu bir duygusal anlatıdır.