Işığın ve gölgenin zarif bir oyununda, genç bir kadının lütünü nazikçe tutarken bir pencerenin yakınında otururken bir içsel düşünce anına hapsedildiği görülüyor. Doğal ışığın yumuşak ışınları, pencereden filtrelenerek onun figürünü aydınlatıyor ve odanın huzurlu atmosferine katkıda bulunuyor. Giysisinin mat renkleri, ağırlıklı olarak beyazlar ve yumuşak toprak tonları olan renkleri, çevresinin huzurunu yansıtır; ışık nazikçe onun üzerine düşüyor, sanki hem müzisyen hem de yalnız bir düşünür olarak rolünü vurguluyorsa. Arka planda duvarda asılı bir harita, daha geniş seyahatleri ve keşifleri işaret ediyor ve belki de müziği aracılığıyla çıktığı iç yolculuğu yansıtıyor.

Kompozisyon ustaca hazırlanmış; kadın ve etrafındaki unsurlar arasında bir denge sağlıyor. Ahşap masanın ve süslü sandalyenin koyu tonları, soldan gelen parlak ışıkla harika bir kontrast oluşturuyor; dikkat, onun nazikçe tuttuğu lüt üzerinde yoğunlaşıyor. Sanatına bu odaklanma, sakinlik ve samimiyet hissini uyandırıyor ve görselin sessizliğinde yankılanan lüt notasını duymalarını sağlıyor. Renk paleti, zengin ama ketum; elbiselerindeki mavi tonlar ve mobilyaların sıcak ağaç renkleri ile birleşerek icra edilen melankoli ve yalnızlığın duygusal bir dokusunu yaratıyor, Vermeer'in çalışmalarına özgü; izleyicinin sahnenin özüne bir bağlantı hissetmesini sağlıyor, sanki zaman içinde dolaşan lüt melodilerini duyuyorlarmış gibi.