Bu zarif portre, nazik bir ışıkla çevrelenmiş genç bir kadını yakalıyor; bakışları hem düşünceli hem de davetkar. Sanatçının fırça darbeleri zengin ve dokulu; yumuşak boya katmanları, etrafında neredeyse eterik bir atmosfer yaratıyor. Koyu, dalgalı saçları küçük çiçeklerle süslenmiş; elbisesindeki ince çiçek detaylarıyla uyum içinde, doğal güzellik ve masumiyet hissi uyandırıyor. Arka plan, muted toprak tonlarında dönüyor; samimi bir atmosfer yaratıyor ve onun dingin ifadesinden dikkati dağıtmıyor.

Palet nazik ama zengin—sıcak ten tonları soğuk gölgelerle kontrast oluşturuyor, canlı çiçek renkleriyle noktalanıyor. Tenindeki ışık ve yarı saydam kumaşın hassas kullanımı, 19. yüzyıl akademik sanatının rafine yağlı boya tekniklerine işaret ediyor. Duygusal olarak portre nazik ve içe dönük; izleyiciyi kırılganlık ve zarafetin sessiz anına davet ediyor. Bu eser, sanatçının sadece dış görünüşü değil, aynı zamanda modelin şiirsel havasını yakalama becerisinin bir kanıtıdır.