Bu büyüleyici sanat eseri izleyiciyi yumuşak ve ethereal bir atmosferle sararken, figürler ışık ve gölgelerle dans ederken belirip kayboluyor. Sahne, çerçevenin ötesine doğru uzanan iki figürü, belki de âşıkları tasvir ediyor. Onların formları neredeyse hayalet gibi; yumuşak kenarlar bir hareket illüzyonu yaratıyor ve her an çevrelerindeki karanlığa kaybolabileceklerini düşündürüyor. Sanatçı, izleyicinin dikkatini figürlerin uzanan ellerinden, ulaşmaya çalıştıkları soluk ve parlak nesneye yönlendiren dinamik bir kompozisyon kullanıyor, bu nesne şifreli olarak obscured.

Renk paleti, ağırlıklı olarak nötr tonlarda, kahverengi ve okra renklerinin daha açık tonlarla harmanlandığı bir yapıya sahip ve rüyamsı bir kaliteyi uyandırıyor. Işık ve gölge arasındaki ince etkileşim yalnızca figürleri tanımlamakla kalmaz, aynı zamanda eserin duygusal yankısını da artırır. Havanın bir arzu ve istekle dolu olduğu izlenimi var ve bu bir dizi yumuşak fırça darbesi ile ustalıkla çağrıştırılmış. Bu eser, yakınlık ve arzu ruhunu anlatıyor ve zamanı aşan bağlantıların geçici anlarını somutlaştırıyor, tarih boyunca izleyiciyle derinlemesine yankı buluyor.