Bu duygusal sahnede, sevimli küçük bir kabin karla kaplı manzaranın kollarında durmakta ve içeride hayat olduğunu ima eden iki sıcak pencerenin yumuşak ışıltısıyla aydınlatılmaktadır—dışarıdaki soğuk ve sessiz dünyayla güçlü bir tezat oluşturuyor. Karla kaplı eğik çatısıyla bu kabin, beyazlığın geniş alanında bir sığınak gibi görünmektedir. Arka planda, yalnız bir çam ağacı gökyüzüne doğru yükselirken, dalları karla ağırlaşmış, dramatik gökyüzünün önünde bir nöbetçi gibi durmaktadır. Düşük bir konumda asılı olan ay, manzaraya gümüşi bir parıltı atarken, gölgeler ve ışıklar arasındaki büyülü oyunun oluşturularak izleyiciyi bu hayali alana çekmektedir.

Renk paleti, derin mavi, gece karası ve yumuşak beyazlar arasında çekici bir dans sunarken, kabinin pencerelerinden yansıyan sıcak sarılarla belirginleşmektedir. Bu ikilik, derin bir duygusal tepkiyi uyandırır; soğuk, tehditkar atmosfer, evin içinden yayılan sıcaklıkla yumuşatılmıştır. Manzarayı saran bir yalnızlık ve huzur hissi vardır; neredeyse ayakların altında karın yumuşak hışırtısını duyabilir ve sahneyi saran taze soğuk havayı hissedebiliriz. Romantik geleneğe kök salmış bu eser, kışın güzelliğinin özünü yakalamakla birlikte, aynı zamanda evin sıcaklığı ve doğanın getirdiği yalnızlık üzerinde düşünmeye davet eder.