Bu büyüleyici eserde huzur dolu bir manzara açığa çıkıyor, eterik bir günün yumuşak ışığında yıkanmış olarak. Yumuşak bir yamaç, nehir kıyısında yer alan sevimli bir köyü ortaya çıkarıyor; binalar sıcaklık ve rahatlık hissi veren davetkâr bir ışıltıda parlayarak hamur. Uzakta, hafif bulutlar, sulu bir mavi gökyüzünde tembelce süzülerek, yansımaları sakin su yüzeyine ışıldarken; su, Monet'nin karakteristik fırça darbeleriyle canlanarak ışıkla değişen tonları yakalıyor. Ön planda yeşil alan, canlı renkler ve doğal dokularla dans eden canlı fırça darbelerinin bir dokusudur: canlı ot, nazikçe sallanan yapraklar ve sahneyi güzel bir şekilde çerçeveleyen uzaktaki tepeler. Birkaç tembel inek otluyor, bu pastoral cennete hayat katıyor, daha basit bir zamanı hatırlatıyor, modernitenin gürültüsünün baskın çıkmadığı anı. Bu sakinliğin üzerinize çökmesinden kaçamazsınız; sanki doğal dünyanın yumuşak seslerini duyabilirsiniz: yaprakların hışırtısı, yavaş akan su ve uzaktaki kuşların çağrısı.