Στο έργο αυτό, το σπίτι με την καλαμωτή σκεπή στέκει ως μάρτυρας του αγροτικού τοπίου του τέλους του 19ου αιώνα. Οι γήινες αποχρώσεις—σκούρο καφέ και ήπιο πράσινο—δημιουργούν μία αίσθηση γειωμένου, προσελκύοντας τον θεατή στον ήρεμο αλλά γερό κόσμο που εκτιμούσε ο Βαν Γκογκ. Το σπίτι με τη λεία στέγη και τα μικρά παράθυρα αποτυπώνει μία ήσυχη στιγμή στον χρόνο, μία παύση στην καθημερινή ζωή αγροτών και εργατών. Οι κάπως παραμορφωμένες μορφές υποδεικνύουν τη συναισθηματική σύνδεση του Βαν Γκογκ με τα θέματα, ξεπερνώντας τη απλή αναπαράσταση.

Οι χρυσές αποχρώσεις του ουρανού δημιουργούν μια αντίθετη ζεστασιά που περιβάλλει τη δομή, κάνοντάς την να φαίνεται ζωντανή, ενεργητική, αλλά ήρεμη κάτω από το σβηστό φως. Μπορείς σχεδόν να ακούσεις τις φύλλες να ψιθυρίζουν και τον αέρα να σφυρίζει μεταξύ των δέντρων που περιβάλλουν αυτό το ήσυχο καταφύγιο. Το κομμάτι αυτό αντικατοπτρίζει όχι μόνο μία καλλιτεχνική προσπάθεια, αλλά και μία βαθιά εκτίμηση για την αγροτική ζωή και την απλότητα που αυτή εκπροσωπεί. Ο Βαν Γκογκ, συχνά ευάλωτος στις εκφράσεις του, εδώ συλλαμβάνει μία ωμή αυθεντικότητα, σαν να μας προσκαλεί να μπείτε στον κόσμο του και να μοιραστούμε αυτή την ηρεμία.