Ta spokojna scena w technice drzeworytu ukazuje cichą nadmorską wioskę pod ciągłym deszczem. Widok schodzi krętą ścieżką, wzdłuż której rosną bujne zielone rośliny, prowadząc między ciasno skupionymi dachami ku spokojnej zatoce. W środku kadru linia skalistych wysepek zdaje się unosić na spokojnym morzu, owiana mgłą i zmiękczona przez deszcz. Subtelne odcienie niebieskiego i zielonego, mistrzowsko nakładane jedna na drugą, budują atmosferę ukojenia i refleksji; delikatne pionowe linie deszczu zapraszają do wsłuchania się w subtelne odgłosy naturalnej odnowy. Samotna postać z jaskrawożółtym parasolem wnosi uroczy kontrast, dodając cichego ruchu w bezruchu.

Kompozycja precyzyjnie równoważy ląd i wodę, gdzie delikatne kontury z równym szacunkiem definiują naturalne formy i ludzkie zabudowania. Użycie gradientów kolorów i finezyjne pociągnięcia pędzla oddają hołd tradycyjnym technikom ukiyo-e, ukazując efemeryczne piękno codziennej chwili. Dzieło to odzwierciedla po wojnie odnowioną wartość japońskiego dziedzictwa krajobrazowego i kulturowego, zapraszając do spokojnej refleksji nad harmonią między człowiekiem a naturą.