Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια ήσυχη όψη της όχθης της λίμνης, οι απαλές κυματισμοί στην επιφάνεια του νερού αντανακλούν μια μαλακή, παστέλ παλέτα από μπλε και πράσινα. Με τη γραμμή του ορίζοντα διαμορφωμένη με λεπτομέρεια, η σκηνή προκαλεί μια αίσθηση γαλήνης· οι απομακρυσμένοι λόφοι, ήρεμοι αλλά φιλόξενοι, αγκαλιάζουν τη λίμνη με ανακουφιστικό τρόπο. Οι διάφοροι τόνοι του πράσινου υποδηλώνουν τη πλούσια βλάστηση που περιβάλλει τις ακτές, ενώ οι ζεστοί χρυσοί τόνοι υπονοούν διακριτικά την άφιξη του βραδιού, πλημμυρίζοντας τα πάντα με ένα χρυσό φως που συγχωνεύεται όμορφα με τα πιο ψυχρά μπλε του νερού.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί παχιές, εκφραστικές πινελιές που δίνουν στο έργο μια αφής ποιότητα, προσκαλώντας τους θεατές να βυθιστούν στην ήρεμη ατμόσφαιρα. Οι στρώσεις του χρώματος δημιουργούν μια σχεδόν τρισδιάστατη αίσθηση, επιτρέποντας στο μάτι να περιπλανηθεί χωρίς προσπάθεια μέσα στη σκηνή. Κάθε πινελιά πλημμυρίζει ζωή, συλλαμβάνοντας όχι μόνο τη φυσική ομορφιά του τοπίου αλλά και την συναισθηματική του αντήχηση; μια στιγμή παγωμένη στο χρόνο όπου η ηρεμία της φύσης φαίνεται σχεδόν απτή. Αυτό το έργο χρησιμεύει ως υπενθύμιση των καλλιτεχνικών παραδόσεων του 20ού αιώνα στην Ελβετία, συνδυάζοντας ιμπρεσιονιστικά στυλ με μια έντονη αίσθηση του τόπου και ταυτότητας, αντικατοπτρίζοντας την εκτίμηση του καλλιτέχνη για τον φυσικό κόσμο.