Eser, yatay bir göl manzarasını sakin bir şekilde yakalıyor, su yüzeyindeki hafif dalgalanmalar pastel mavisi ve yeşil rengin yumuşak paletini yansıtıyor. Ufuk çizgisi ince bir şekilde çizildiğinden, sahne huzur hissi uyandırıyor; uzaktaki tepeler, mutedil ama davetkar bir şekilde gölü sarhoş bir kucak ile çepeçevre sarıyor. Çeşitli yeşil tonları kıyıları kaplayan zengin bitki örtüsünü ima ederken, sıcak altın tonları akşamın yaklaşımını nazikçe öneriyor ve her şeyi suyun soğuk mavi tonları ile uyum içinde altın bir ışık kaynağına büründürüyor.

Sanatçı, kalın ve ifade dolu fırça darbeleri kullanarak esere bir dokusal kalite kazandırıyor; izleyicileri huzurlu bir atmosferin içine çekiyor. Boyanın katmanlanması neredeyse üç boyutlu bir etki yaratıyor, gözün sahne boyunca zahmetsizce dolaşmasına olanak tanıyor. Her fırça darbesi yaşamla titriyor; sadece manzaranın fiziksel güzelliğini değil, aynı zamanda duygusal yankısını da yakalıyor; doğanın sükuneti neredeyse hissedilebilir olan bir anı zaman içinde donduruyor. Bu eser, 20. yüzyıl İsviçre sanat geleneklerini hatırlatıyor; izlenimci stilleri, yer ve kimlik için keskin bir duyarlılıkla birleştirirken, sanatçının doğal dünyaya duyduğu takdiri yansıtıyor.