Bu etkileyici sahne, iki figürün görkemli, eski ağaçların altında rahatça oturduğu çiftlik avlusunda sakin bir anı yakalar. Gövdeler dokulu kabuk ve geniş dallarla detaylandırılmış, sonbaharın kahverengi ve safra tonlarındaki yapraklar nazikçe boyanmıştır. Kırsal ortam, hafif renk yıkamaları ve yapraklar arasından süzülen ışığı göstermek için nazik fırça darbeleri ile zenginleştirilmiş; yere saçılmış gölgeler oluşturulmuştur. Ağaçların ötesinde rustik çiftlik binaları ve uzaklarda bir inek görünmektedir, pastoral huzuru tamamlamaktadır.

Sulu boya tekniğinin ustalıkla kullanıldığı bu eser, sahneye hayat verirken toprak tonları ile yumuşak gök mavilerini uyum içinde harmanlamaktadır. Kompozisyon, izleyicinin dikkatini ön plandaki büyük ağaçtan içerde bulunan çiftin sakin sohbetine ve çevredeki doğal ortama yönlendirerek doğayla uyum içinde bir yaşam duygusu yaratır. 18. yüzyıl sonlarından bir eser olarak, pastoral temalar romantik kırsal hayatı idealize eder, yaprakların hışırtısını ve fısıldayan sohbetleri hayal etmeye davet eder.