Akdeniz cazibesinin canlı bir tasviri olan bu eser, izleyiciyi sıcak bir esintiyle hafifçe sallanan zengin palmiye ağaçlarının altında güneşle kaplı bir yola davet ediyor. Soldaki tarihi yapılar, kaybolmuş bir çağın fısıldadıklarını hatırlatarak bir sığınak duygusu oluşturuyor. Lüks yeşillikler patikayı sararken, yerel bitkilerin canlılığını ima eden renk patlamalarıyla betimleniyor. Bu yemyeşil ön plan, adeta bir yaklaşımlık hissi uyandırarak, açan çiçeklerin kokusunun canlılık kazanarak duyuları sarabilirmiş gibi hissettiriyor.

Yumuşak mavi ve lavantadan oluşan dağ silueti, tüm sahneyi sarmalayarak görünür oluyor. Monet'in imza fırça darbeleri tuvallerde dans ederken—kalın, ifade dolu darbeler ritim ve hareket katıyor, manzarada ışığın oynayışını yakalıyor. Renklerin uyumu—zümrüt yeşilinden zengin toprak tonlarına kadar—bir iyimserlik ve huzur hissi uyandırıyor. Bu ideal kaçışta zamanın durur gibi olduğu, her bir unsurun ruhla konuşan sonsuz bir güzellik yaydığı, doğanın parlak anlarında bulunan bir neşeyi deneyimleme fırsatını sunduğunu hissettiriyor.