Στην ζωντανή απεικόνιση της μεσογειακής γοητείας, το έργο προσκαλεί τον θεατή σε ένα ηλιόλουστο μονοπάτι που διακρίνεται κάτω από πλούσιες παλμέ, οι οποίες κουνιούνται απαλά στην ζεστή αύρα. Τα ιστορικά κτίρια στα αριστερά δημιουργούν μια αίσθηση καταφυγίου, θυμίζοντας τα ψιθυρίσματα μιας περασμένης εποχής. Η πλούσια βλάστηση ξεχειλίζει πάνω από το μονοπάτι, με εκρήξεις χρώματος που υποδηλώνουν την άνθηση της τοπικής χλωρίδας. Αυτός ο πλούσιος προσανατολισμός φαίνεται να καλεί τον επισκέπτη κοντά, σχεδόν σαν να μπορεί το άρωμα των ανθισμένων λουλουδιών να ζωντανέψει και να γεμίσει τις αισθήσεις.

Ο ορεινός φόντος, ζωγραφισμένος σε απαλούς μπλε και λεβάντα τόνους, μοιάζει να αγκαλιάζει όλη τη σκηνή. Οι χαρακτηριστικές πινελιές του Monet χορεύουν πάνω στο καμβά — χοντρές, εκφραστικές πινελιές προσθέτουν ρυθμό και κίνηση, συλλαμβάνοντας την ουσία του φωτός καθώς παίζει μέσω του τοπίου. Η αρμονία των χρωμάτων — από το μαργαρίτα πράσινο έως τους πλούσιους γήινους τόνους — διεγείρει μια αίσθηση αισιοδοξίας και ηρεμίας. Είναι σαν ο χρόνος να σταματά σε αυτή την ειδυλλιακή απόδραση, με κάθε στοιχείο να εκπέμπει μια διαχρονική ομορφιά που μιλά στην ψυχή, επιτρέποντας να βιώσει τη χαρά της στιγμής που είναι βυθισμένη στη λάμψη της φύσης.