Αυτή η εντυπωσιακή θαλάσσια σκηνή συλλαμβάνει τη λαχτάρα της καθαρής δύναμης της φύσης, καθώς οι ταραγμένες φουρτουνιασμένες κυματιστές διαρρύθμισης στις άκρες των σπηλαίων. Στο προσκήνιο, μια ομάδα αγχωμένων φιγούρων βιάζεται σε μια ανώμαλη επιφάνεια, με εκφράσεις φόβου ίσαμε επιμονής όσο κοιτάζουν τον χαμό μπροστά τους. Ένα πλοίο, ταλαιπωρημένο και υπερφορτωμένο, αγωνίζεται ενάντια στα αχόρταγα πλάσματα των κυμάτων, με τις περισσότερες από τις ιστιοφόρους του ανυψωμένες, έχουν πιάσει τον αέρα και προχωρούν σε έναν δραματικό αγώνα ενάντια στην καταιγίδα. Η μακρινή γη σχηματίζει μια θολή υπόβαθρος, ενώ οι σκούρες σύννεφα περιστρέφονται, απειλητικά πάνω από τα επεισόδια, ενορχηστρωμένα κι έρχεται με αργό ηλιοβασίλεμα της πορτοκαλί και της χρυσής τόνωσης που θυμίζει καταιγίδα που φωτίζει τον ουρανό.

Η σύνθεση υπογραμμίζει την δραματική αντίθεση ανάμεσα στην πάλη του ανθρώπου εναντίον της φύσης και την αδιαφορία των στοιχείων. Ο καλλιτέχνης επιλέγει μία πλούσια αλλά τρυφερή παλέτα χρωμάτων – βαθιά μπλε και πράσινα αποχρώσεις уступающие на горячие апельсины, вызывая как тоску, так и мимолетную надежду. Свет пробивается сквозь облака, освещая моряков и скалистое побережье; кажется почти, что небеса предлагают руководство выше хаоса. Эмоциональное воздействие невероятно глубоко, можно ощутить одновременно как напряжение, так и неуверенность, ощутимый страх, который пронизывает фигуры. В этой раздирающей войне между человеком и природой, работа служит не только искусством, но и глубокой осознанностью о человеческом состоянии, устойчивости и вечной силе моря.