Αυτό το ευαίσθητο έργο αποτυπώνει μια γυναίκα που αναπαύεται κομψά σε έναν πολυτελή καναπέ, η ήρεμη παρουσία της υπογραμμίζεται από λεπτομερείς πινελιές. Κυρίως σχεδιασμένο με ζεστούς τόνους σε πυχρό σέπια, το έργο εκπέμπει μια διαχρονική γοητεία, ισορροπώντας το φως και τη σκιά για να δημιουργήσει βάθος και υφή χωρίς να υπερισχύει της σκηνής. Οι ρευστές πινελιές του καλλιτέχνη και οι απαλές υδατογραφίες αναδεύουν τις πτυχές του υφάσματος και την ήρεμη έκφραση της γυναίκας, συνδυάζοντας ρεαλισμό με μια διακριτική εντύπωση. Η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα κατά μήκος των απαλών καμπυλών του καναπέ προς το ήρεμο, ελαφρώς στοχαστικό βλέμμα της γυναίκας, προσκαλώντας μας να φανταστούμε την ιστορία πίσω από αυτή τη γαλήνια μορφή. Γύρω της, αναδύεται ένας απλός εσωτερικός χώρος - καδράρισταν καθρέφτες και ένα οβάλ αντικείμενο υποδηλώνουν έναν εκλεπτυσμένο, οικιακό χώρο, προσθέτοντας στρώματα οικειότητας και ήρεμης κομψότητας.

Η δημιουργία του έργου το 1892 το τοποθετεί στην ύστερη περίοδο του ιμπρεσιονισμού, γεμάτο επιρροές κομψότητας και μοντερνισμού που είναι τυπικές για την εποχή της κοινωνίας του Παρισιού. Το έργο αυτό δεν ατενίζει μόνο την χάρη της καθισμένης φιγούρας, αλλά επίσης επιδεικνύει την δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στη διακριτική διαβάθμιση τόνων και στη σύνθεση, δημιουργώντας μια συναισθηματική ατμόσφαιρα τόσο στοχαστική όσο και εκλεπτυσμένη. Η ήπια παλέτα του αποφέρει μια γαλήνια συναισθηματική επίδραση, προκαλώντας νοσταλγία και μια αίσθηση ήρεμης παρουσίας, αποτελώντας μια σημαντική φόρο τιμής στην ήρεμη ομορφιά της καθημερινής ζωής και του πορτρέτου.