Dit delicate kunstwerk vangt een vrouw die elegant achterover op een zachte bank ligt, haar rustige houding benadrukt door subtiele details. Het werk, voornamelijk uitgevoerd in warme sepia-tinten, straalt tijdloze charme uit door het licht en de schaduw in balans te brengen en zo diepte en textuur te creëren zonder de scène te overweldigen. De vloeiende penseelvoering en zachte wassingen van de kunstenaar brengen de plooien van de stof en de serene uitdrukking van de zittende vrouw tot leven, en combineren realisme met een zachte impressionistische toets. De compositie leidt het oog langs de zachte lijnen van de bank naar de kalme, licht introspectieve blik van de vrouw, en nodigt uit om het verhaal achter deze ingetogen figuur te verbeelden. Om haar heen ontvouwt zich een eenvoudige binnenhuisinrichting — ingelijste spiegels en een ovaal object suggereren een verfijnde, huiselijke ruimte, die lagen van intimiteit en stille verfijning toevoegt.

Het werk, gemaakt in 1892, bevindt zich in de late impressionistische periode en draagt invloeden van elegantie en moderniteit die typerend zijn voor de Parijse maatschappij van die tijd. Het vereeuwigt niet alleen de gratie van het model, maar toont ook de vaardigheid van de kunstenaar in subtiele toongradaties en compositie, waarmee een contemplatieve en verfijnde emotionele sfeer wordt gecreëerd. Het gedempte kleurenpalet biedt een rustige emotionele impact, roept nostalgie en een serene aanwezigheid op, en is een belangrijke ode aan de stille schoonheid van het dagelijks leven en portretten.