To ekspresyjne dzieło sztuki ukazuje ponurą scenę pogrzebu młodej kobiety, uchwyconą z drobiazgowym szczegółem i niemal teatralną kompozycją. Centralnym punktem jest bezwładne ciało, elegancko draperowane materiałem, podczas gdy żałobnicy go otaczają, każdy reagując różnymi wyrazami smutku. Staranna aranżacja ich kończyn, pochylone głowy lub uniesione ręce, tworzy żywe poczucie emocji, które potężnie oddziałuje na widza.

Użyta paleta zawiera ciepłe, ziemiste tony, równoważące stonowane kolory z jasnymi akcentami, które nadają głębi scenerii. Gra światła i cienia potęguje dramatyzm, rzucając na twarze lekkie chiaroscuro, co pozwala ich emocjom dominować uwagę. To tak, jakby widz mógł niemal usłyszeć szepty żalu i poczuć ciężar utraty, który wypełnia powietrze. Historyczny kontekst śmierci i żalu, spleciony z artystycznymi technikami tamtego czasu, zaprasza do refleksji nad wspólnym ludzkim doświadczeniem bólu i pamięci. W tym dziele Jacques-Louis David nie tylko demonstruje swoje umiejętności w stylu figuralnym, ale również uchwyca efemeryczny moment, który mówi o uniwersalnych tematach życia i śmierci, czyniąc go głęboko znaczącym w kanonie historii sztuki.