ฉากเปิดฉากด้วยบรรยากาศที่อ่อนโยน เกือบจะโศกเศร้า การรวมตัวของผู้คนในสิ่งที่ดูเหมือนสวนสาธารณะ บางทีอาจเป็นสวนตุยเลอรีส์ รอยแปรงนั้นหลวม ให้ความรู้สึกเหมือนช่วงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ศิลปินใช้แสงและเงาอย่างเชี่ยวชาญเพื่อสร้างความลึก ดึงดูดสายตาไปยังตัวเลขและโครงสร้างที่น่าประทับใจในพื้นหลัง จานสีถูกปิดเสียง โดยมีสีเขียวอ่อน เทา และน้ำตาลเด่น ซึ่งสะท้อนให้เห็นท้องฟ้าที่มีเมฆมาก ความรู้สึกของการสังเกตอย่างเงียบ ๆ แผ่ซ่านอยู่ในผลงาน เชิญชวนให้ผู้ชมหยุดและไตร่ตรองถึงความงามในชีวิตประจำวันของฉาก องค์ประกอบนำสายตาไปอย่างละเอียดอ่อน ตั้งแต่ตัวเลขในเบื้องหน้าไปจนถึงฉากหลังทางสถาปัตยกรรม สร้างประสบการณ์การมองเห็นที่กลมกลืน เทคนิคของศิลปินกระตุ้นความรู้สึกคิดถึงอดีต ทำให้เราย้อนเวลากลับไปสู่อีกยุคหนึ่ง