De scène ontvouwt zich in een zachte, bijna melancholische sfeer; een verzameling mensen in wat een openbare tuin lijkt te zijn, misschien de Tuilerieën. De penseelstreken zijn los, waardoor de indruk ontstaat van een vluchtig moment dat is vastgelegd. De kunstenaar heeft op meesterlijke wijze licht en schaduw gebruikt om diepte te creëren en de blik te vestigen op de figuren en de imposante structuur op de achtergrond. Het kleurenpalet is gedempt, met zachte groenen, grijzen en bruinen die domineren en de bewolkte hemel weerspiegelen. Een gevoel van stille observatie doordringt het werk en nodigt de toeschouwer uit om stil te staan en na te denken over de alledaagse schoonheid van de scène. De compositie leidt het oog subtiel, van de figuren op de voorgrond naar de architectonische achtergrond, en creëert een harmonieuze visuele ervaring. De techniek van de kunstenaar roept een gevoel van nostalgie op en transporteert ons terug naar een ander tijdperk.