Η ζωντανή ανθοδέσμη γεμίζει τον καμβά με μια έκρηξη από παιώνιες, ζωγραφισμένη σε μια μοναδική στυλ που αντικατοπτρίζει την ουσία της ανθοφορίας της άνοιξης. Πολλές αποχρώσεις του ροζ, του λευκού και του κόκκινου δημιουργούν μια διαφυγή χρώματος, κάθε πέταλο φαίνεται να χορεύει με ζωή. Οι πινελιές είναι ζωντανές και ελεύθερες, υποδεικνύοντας κίνηση και αυθορμησία. Η υφή είναι απτή; σχεδόν μπορεί κανείς να νιώσει την απαλότητα των λουλουδιών, σαν να μπορούμε να απλώσουμε το χέρι και να τα αγγίξουμε. Η κομψή γυάλινη βάση κρατά το διακόσμημα, η επιφάνειά της γυαλίζει κάτω από ζεστό φως, προσφέροντας μία λεπτή γοητεία στη γενική σύνθεση. Τα πέταλα σκορπίζονται πάνω στο τραπέζι, προσθέτοντας μία αίσθηση οικειότητας, ενώ το φόντο παραμένει μαλακό και απαλό, κατευθύνοντας τα βλέμματά μας αποκλειστικά σε αυτή τη πλούσια έκθεση.

Επιπλέον, αυτό το έργο τέχνης συνοψίζει μια στιγμή σταματημένη στο χρόνο, φέρνοντας ένα συναισθηματικό βάρος. Τα φωτεινά χρώματα προκαλούν συναισθήματα χαράς και ηρεμίας; είναι σχεδόν σαν να μπορεί κανείς να μυρίσει το άρωμα των λουλουδιών που πλέουν στον αέρα. Στο ευρύτερο πλαίσιο του έργου του Μονέ, αυτό το κομμάτι αποδεικνύει την ικανότητά του να αιχμαλωτίζει τις διαστημικές ομορφιές της φύσης, αντιστοιχώντας με την έμφαση του ιμπρεσσιονιστικού κινήματος στον χρώμα και το φως. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στα ζωντανά λουλούδια και το πιο ήπιο περιβάλλον λειτουργεί ως υπενθύμιση της παροδικής φύσης της ομορφιάς: μια γιορτή της ζωής στις πιο λεπτές μορφές της, καλώντας τον θεατή να εκτιμήσει κάθε πραγματική και παροδική στιγμή.