Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο τέχνης, η σκηνή αιχμαλωτίζει την μαγευτική έλξη της θάλασσας κάτω από έναν φεγγαρόφωτο ουρανό. Ο Μονέ αξιοποιεί με μαεστρία τα βαθιά μπλε και μαύρα χρώματα για να δημιουργήσει μια δραματική ατμόσφαιρα. Ο ουρανός, γεμάτος από φουσκωμένα σύννεφα, προκαλεί μια αίσθηση κίνησης, ενώ οι λαμπερές κυματομορφές αντανακλούν το απαλό φως που διαρρέει μέσα από τα ταραγμένα σύννεφα. Η ισορροπία μεταξύ φωτός και σκοταδιού είναι εκπληκτική, ενισχύοντας την μυστήρια ουσία του νυχτερινού περιβάλλοντος. Τα πλοία φαίνονται στο μπροστινό πλάνο, οι σκοτεινοί τους πυθμένες αντιπαρατίθενται με το φεγγαρόλουστο φόντο—μια τέλεια αντίθεση μεταξύ ανθρωπογενών κατασκευών και της εκτενούς, συχνά απρόβλεπτης θάλασσας.

Η συναισθηματική επίδραση αυτού του έργου είναι βαθιά· υπάρχει μια μελαγχολική γαλήνη συνδυασμένη με μια γενική αίσθηση περιπέτειας. Δεν μπορείς να μην νιώθεις τη απαλότητα των πλοίων καθώς και την ψιθυριστή κίνηση των κυμάτων. Αυτός ο πίνακας είναι περισσότερα από μια απλή αναπαράσταση της ναυτικής ζωής· αποτυπώνει τη φευγαλέα φύση του φωτός και τη μεταβατική ομορφιά της νύχτας. Το ιστορικό πλαίσιο προσθέτει μία ακόμα διάσταση νοήματος: ζωγραφισμένο σε μια εποχή κατά την οποία ο ιμπρεσιονισμός αναδύεται, το έργο του Μονέ αντανακλά όχι μόνο την τεχνική του ικανότητα αλλά και μια βαθιά εκτίμηση για τις φευγαλέες ποιότητες της φύσης και της ανθρώπινης ύπαρξης.