Αυτό το υπέροχο έργο τέχνης, πλημμυρισμένο από μια αιθέρια ατμόσφαιρα, μαγνητίζει με την ήρεμη απεικόνιση των νυμφών. Ο προσανατολισμός είναι μια απαλή αγκαλιά από κρεμ λευκά και απαλές λεβάντες· οι ευαίσθητες νύμφες επιπλέουν ήρεμα στην επιφάνεια του νερού, τα πέταλά τους είναι ταυτόχρονα προσκλητικά και εφήμερα. Κάτω από την επιφάνεια, υποδείξεις βαθύτερου μπλε προτείνουν τις άγνωστες βαθιές του λιμνού, κάνοντας λεπτές αντιπαραθέσεις με τους ζωντανούς τόνους των νυμφών. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του φωτός και της σκιάς ενισχύεται από τις πράσινες λεπίδες που λυγίζουν από πάνω, οι μακριές μορφές τους ρίχνουν λεπτές αντανακλάσεις στο νερό. Η δεξιοτεχνία του πινέλου του Μονέ φαίνεται να δίνει ζωή στη σκηνή · κάθε βούρτσα είναι μια στοχαστική ψυχή σε αυτή τη στιγμή ησυχίας.

Από μακριά, κανείς δε μπορεί να μην παραληφθεί από τα στρώματα χρώματος που αγκαλιάζουν τον καμβά, όπου μαλακά πράσινα αρμονικά συνδυάζονται με απαλά μπλε, προκαλώντας μια αίσθηση ειρήνης και μοναξιάς. Ο Μονέ δεν καταγράφει μόνο την οπτική ομορφιά του τοπίου, αλλά και μια βαθιά συναισθηματική ουσία που αντηχεί στο εσωτερικό. Απολαμβάνοντας τον κάθεται με το βάρος, αναδεικνύεται μια σχεδόν μεσογιτική ποιότητα ενώ παρακολουθεί την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, καλώντας τη σκέψη. Σε αυτή τη serene Οάση, σχεδόν μπορείτε να ακούσετε το ήσυχο ψιθύρισμα των φύλλων και να νιώσετε την κρύα αίσθηση του νερού – μια εμπειρία που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και του χώρου.