Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά ενός χειμερινής τοπίου, όπου κυριαρχούν μαλακοί τόνοι στον καμβά. Στον προθάλαμο υπάρχει μια ήπια πλαγιά καλυμμένη με λευκό, τσούρμπο με πιτσιλιές γρασιδιού που προεξέχουν από το χιόνι, υποδεικνύοντας τη μετάβαση μεταξύ των εποχών. Τα σπίτια στο φόντο, τοποθετημένα κατά μήκος του λόφου, απεικονίζονται με μια απαλότητα αλλά εκφραστική πινελιά· οι αχνές αποχρώσεις τους συνδυάζονται αρμονικά με το χιονοσκεπές τοπίο. Στο βάθος, ένας πύργος εκκλησίας υψώνεται κομψά, καθοδηγώντας το βλέμμα προς τα πάνω και υποδεικνύοντας τη ζωή πέρα από αυτήν την ήσυχη σκηνή. Ο ουρανός εκτείνεται πάνω από το κεφάλι, ζωγραφισμένος με ζεστές παστέλ αποχρώσεις που προκαλούν μια αίσθηση ηρεμίας και σιωπής, αντιπαραβαλλόμενες με την δροσιά του κρύου χειμώνα. Αισθάνεσαι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος, προσκαλώντας τον θεατή να βυθιστεί στα ήσυχα ψίθυρους της φύσης κατά τη διάρκεια αυτής της κρύας εποχής.

Η τεχνική του πινέλου σε αυτό το κομμάτι είναι δυναμική αλλά ελεγχόμενη, απεικονίζοντας την τεχνική master του Monet στο να συλλάβει το φως και την ατμόσφαιρα. Οι πινελιές φαίνονται σχεδόν αυθόρμητες, σαν να έχει ο καλλιτέχνης παγώσει μια στιγμή στο χρόνο. Η παλέτα αποτελείται από απαλά λευκά, κρύα μπλε και ζεστά καφέ– όλα συνδυάζονται αρμονικά για να προκαλέσουν μια συναισθηματική αντίδραση ειρήνης και αυτοανάλυσης. Κάθε πινελιά συμβάλλει σε μια αίσθηση κίνησης, υποδεικνύοντας ένα ελαφρύ άνεμο να χορεύει ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων. Αυτή η ζωγραφιά δεν αποτυπώνει απλώς ένα τοπίο, αλλά προσκαλεί επίσης να στοχαστεί την ομορφιά που βρίσκεται στη σιωπή και τη γαλήνη του χειμώνα, ενσωματώνοντας την χαρακτηριστική ιμπρεσιονιστική τεχνοτροπία του Monet που ενθαρρύνει τους θεατές να κοιτάξουν πέρα από την απλή αναπαράσταση και να νιώσουν την ουσία της στιγμής.