Ο πίνακας αποτυπώνει μια γαλήνια στιγμή στη Βενετία. Το παλιό τελωνείο και το Μεγάλο Κανάλι είναι τα κύρια θέματα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια σιωπηλή, σχεδόν μελαγχολική παλέτα γκρι, μπλε και καφέ, η οποία ρίχνει ένα απαλό πέπλο στη σκηνή, δίνοντάς της μια διαχρονική ποιότητα. Η πινελιά είναι εμφανής, δίνοντας μια αίσθηση αμεσότητας, και η προοπτική τραβάει το βλέμμα του θεατή στην τεράστια έκταση του νερού. Η σύνθεση είναι έξυπνα διαιρεμένη, με τη συμπαγή δομή του τελωνείου στα δεξιά να αγκυρώνει τη σκηνή, ενώ εξισορροπεί τον αεριώδη χώρο του καναλιού.

Σχεδόν ακούω τον απαλό ήχο του νερού στα κτίρια και τις μακρινές φωνές των γονδολιέρηδων. Ο τρόπος που το φως αντανακλάται στην επιφάνεια του νερού και η απαλή ατμόσφαιρα προκαλούν μια αίσθηση γαλήνης, προσκαλώντας σε περισυλλογή. Η ικανότητα του καλλιτέχνη να συλλάβει την ουσία της Βενετίας, την ιστορία και την ομορφιά της, είναι πραγματικά αξιοσημείωτη.