Bu sanat eseri, kış manzarasının huzurlu güzelliğini yakalıyor; hafif tonlar tuvali domine ediyor. Ön planda, beyazla kaplı hafif bir yokuş var; karın içinden beliren çimen yamaçları, mevsimlerin geçişini ima ediyor. Arka plandaki, tepenin yanındaki evler yumuşak ama ifadeli bir dokunuşla tasvir edilmiş; benimsenmiş tonları, karla kaplı peyzajla uyum içinde. Uzakta, bir kilisenin çatısı zarif bir şekilde yükseliyor, bakışları yukarı yönlendiriyor ve bu sakin manzaranın ötesinde yaşamı ima ediyor. Gökyüzü, sıcak pastel renklerde boyanmış ve huzur ve sessizlik hissiyatı uyandırıyor; kışın soğukluğuyla zıt bir durum söz konusu. Zamanın durmuş gibi hissettirdiği, izleyiciyi bu soğuk mevsimde doğanın hızıyla sarmalayan bir çağrı gibi.

Bu eserdeki fırça çalışması dinamik fakat kontrollüdür, Monet'in ışığı ve atmosferi yakalama ustalığını gösterir. Fırça darbesi neredeyse spontane görünüyor, sanki sanatçı bir anı dondurmuş gibi. Palet, yumuşak beyazlar, soğuk mavi ve sıcak kahverengilerle doludur; hepsi, huzur ve içgörü hissettiren bir uyum içinde. Her fırça darbesi, ağaçların dallarında dans eden hafif bir rüzgar gibi bir hareket hissi kazandırır. Bu resim yalnızca bir manzarayı yakalamakla kalmaz, aynı zamanda kışın sessizliğinde bulunan güzelliği düşündürür; Monet'in karakteristik izlenimci tarzını sergileyerek izleyicileri sadece temsilin ötesine geçmeye ve anın özünü hissetmeye teşvik eder.