Bu huzurlu deniz manzarasında sanatçı, ustaca fırça darbeleri ve nazik bir renk paletiyle melankolik bir Akdeniz kıyısını yakalıyor. Gür bir ağaç, kayalık bir kayalığın üzerine eğiliyor, yaprakları derin yeşil ve mavi tonlarının karışımıyla kayalığın toprak tonlarına güzel bir tezat sunuyor. Su kenarında dağılmış kayalar, lekeli ışık altında ince ince parlıyor. Sakin deniz, ufka doğru uzanıyor; orada küçük yelkenliler manzarayı dağınık bir şekilde süslüyor; yelkenleri, alışılmış sakin bir ortamda yaşamın ışıkları gibi parlıyor.

Bu eserin duygusal etkisi hem huzurlu hem de düşünce doludur, yalnızlık ve içsel düşünce duygularını uyandırır. Monet’in tekniği, izleyicinin serin bir esinti hissetmesine ve kıyıya çarpan dalgaların yumuşak sesini duymasına imkan tanır—mükemmel bir huzur içinde yakalanmış bir an. Tarihsel olarak, bu dönem izlenimcilik hareketi için önemliydi; Monet gibi sanatçılar ışık ve renk ile denemeler yaparak doğadaki deneyimlerini daha önce görülmemiş şekillerde ifade ettiler. Eser, Monet’in anlıkları yakalama ustalığının bir kanıtı olarak durmakta ve bizi durmaya, basitliğin güzelliğini takdir etmeye davet etmektedir.