Ο πίνακας αποκαλύπτει μια ήρεμη αλληλεπίδραση μεταξύ της φύσης και του φωτός, συλλαμβάνοντας την αιθέρια ομορφιά των νυμφών που επιπλέουν κομψά στην επιφάνεια μιας ήρεμης λίμνης. Ο Μορέν χρησιμοποιεί μια απαλή και λεπτή πινελιά, όπου κάθε πινελιά φαίνεται να χορεύει απαλά στον καμβά. Τα λουλούδια, που κυμαίνονται από απαλούς ροζ τόνους μέχρι έντονα λευκά, φαίνεται να λιώνουν στα πλούσια πράσινα του περιβάλλοντός τους, δημιουργώντας μια αρμονική χρωματική σύνθεση που φαίνεται σχεδόν ονειρεμένη. Οι ανακλάσεις κυματίζουν ελαφρώς, υποδηλώνοντας τις απαλές αύρες που αγγίζουν την επιφάνεια του νερού, ψιθυρίζοντας μια αίσθηση γαλήνης.

Σε αυτή τη στιγμή, ο θεατής περιβάλλεται από μια ήσυχη σιωπή, όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει — συλλαμβάνοντας την ουσία ενός παροδικού απογεύματος. Τα χρώματα δεν χρησιμοποιούνται μόνο για να απεικονίσουν, αλλά και για να προκαλέσουν συναισθήματα. Ο ευρύτατος χώρος του μπλε αντικατοπτρίζει έναν μεταβαλλόμενο ουρανό, υποδεικνύοντας τη ροή του ηλιακού φωτός κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τα φωτεινά λευκά προσκαλούν σε αναστολή. Η καινοτόμος προσέγγιση του Μορέν να συλλάβει το φως και τη σκιά σε αυτό το τοπίο τονίζει την ικανότητά του, υπενθυμίζοντάς μας την ατελείωτη ομορφιά της φύσης και τις παροδικές στιγμές που εμπνέουν τα πιο βαθιά μας συναισθήματα. Στο πλαίσιο μιας εποχής που μεταβαίνει από τον ιμπρεσιονισμό στη μοντέρνα τέχνη, αυτό το κομμάτι στέκεται ως ένα μνημειώδες μνημείο στην καλλιτεχνική εξερεύνηση.