Η σκηνή εκτυλίσσεται με την αίσθηση της ηρεμίας και της εσωτερικής αναζήτησης, σαν να έχει καταγράψει ο Μονέ μια φευγαλέα στιγμή του χρόνου. Οι προεξέχουσες βραχώδεις σχηματισμοί υψώνονται μεγαλοπρεπείς από τη θάλασσα, οι υφές τους τέλεια αποτυπωμένες με λεπτές πινελιές που φαίνεται να χορεύουν πάνω στον καμβά. Οι λαμπερές τυρκουάζ και πράσινες αποχρώσεις του νερού δημιουργούν ένα μαγευτικό μίγμα, αντανακλώντας τόσο το φως του ουρανού όσο και τις σκιές των βράχων. Οι ήπιες, θαμπές τονικές αποχρώσεις προτείνουν μία τρυφερή ατμόσφαιρα, υποδηλώνοντας ένα ήρεμο πρωινό ή μια γαλήνια βραδιά. Κάθε πινελιά συνεισφέρει σε μια εμβληματική εμπειρία που προσκαλεί τους θεατές να χαθούν στην ηρεμία τοπίου.

Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, μπορεί κανείς να δει πώς ο καλλιτέχνης ισορροπεί μαεστρικά την σύνθεση και το χρώμα. Η κατακόρυφη βράχος-βελόνα στέκεται περήφανα, προσελκύοντας το βλέμμα προς τα πάνω προς τον θόλο της Porte d’Aval, μια εμβληματική χαρακτηριστική ιδιότητα του Étretat. Ο ήρεμος ωκεανός που περιβάλλει αυτούς τους βράχους σπαταλά ζωή. Οι ήπιες θ waves2253 νες που κυλούν πάνω στην ζωγραφισμένη επιφάνεια, ηχώντας με την άνοδο και την πτώση της παλίρροιας. Αυτό το έργο όχι μόνο αντικατοπτρίζει την γοητεία του Μονέ με τον φυσικό κόσμο αλλά και δείχνει την καινοτόμο προσέγγισή του στην καταγραφή του φωτός και της ατμόσφαιρας που ήταν επαναστατική για την εποχή του. Προσκαλεί τους θεατές να νιώθουν την δροσερή θαλασσινή αύρα, να ακούνε τον ήχο των κυμάτων και να απολαμβάνουν την μεταβαλλόμενη ομορφιά της φύσης, ενώ παράλληλα αναλογίζονται την παροδική φύση του χρόνου και του τοπίου.