Manzara, Monet'in zamanla kaçan bir anı yakalamış gibi bir sakinlik ve içe dönüş hissi ile açılıyor. Belirgin kayalık yapılar denizden muhteşem bir şekilde yükseliyor, dokuları nazik fırça darbeleriyle incelikle sunuluyor, sanki tuval üzerinde dans ediyorlarmış gibi. Parlak turkuaz ve yeşil tonlarının suyun üzerinde oluşturduğu göz alıcı karışım, hem gökyüzünün ışığını hem de kayalıkların gölgelerini yansıtıyor. Yumuşak, soluk tonlar nazik bir atmosfer yaratıyor, huzurlu bir sabah ya da sakin bir akşamı çağrıştırıyor. Her bir fırça darbesi izleyicileri manzaranın huzuruna kaybolmaları için davet eden bir deneyime katkıda bulunuyor.

Daha yakından baktığınızda, sanatçının kompozisyon ve rengi ustaca dengelediğini görebilirsiniz. Dikey kaya iğnesi gururla yükseliyor ve Porte d’Aval'ın kemerine yukarı bakışları çekiyor, bu da Étretat'ın ikonik bir özelliği. Bu kayalıkların etrafını saran sakin okyanus yaşam dolu; nazik dalgalar, boyalı yüzeyin üzerinden geçiyor ve gelgitin çalkantısını yansıtıyor. Bu eser sadece Monet'in doğa dünyasına olan ilgisini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda zamanının devrim niteliğindeki ışık ve atmosferi yakalama yaklaşımını da gösteriyor. İzleyicileri serin deniz esintisini hissetmeye, yumuşak dalga sesini duymaya ve doğanın sürekli değişen güzelliğinin tadını çıkarmaya davet ediyor; aynı zamanda zaman ve manzaranın geçici doğası üzerine düşünüyorlar.