Ένας αιθέριας καμβάς αποκαλύπτει ένα ονειρικό τοπίο, όπου διάφορες αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου αναμειγνύονται σε έναν χορό ηρεμίας. Οι νούφαροι πλέουν κομψά στην λαμπερή επιφάνεια — μικρά ροζ και κίτρινα άνθη πασπαλίζουν μια σκηνή που φαίνεται σχεδόν υπερφυσική. Οι πινελιές μοιάζουν με ψίθυρους χρώματος, καθώς ο Μονέ καταγράφει όχι μόνο την εικόνα του νερού και των λουλουδιών αλλά και ολόκληρη την ατμόσφαιρα που είναι γεμάτη με την ουσία της ηρεμίας και της περισυλλογής. Οι στρώσεις χρώματος δημιουργούν βάθος, δίνοντας την αίσθηση της κίνησης στον πίνακα, σχεδόν σαν να μπορούσε ο θεατής να αισθανθεί τα ήπια κύματα που δημιουργούνται από μια ελαφριά αύρα.

Η σύνθεση του έργου υποδηλώνει μια στενή σύνδεση με τη φύση, καλώντας τον θεατή να χαθεί στην λαμπρότητά της και στο παιχνίδι των χρωμάτων. Η παλέτα του Μονέ, που κυριαρχείται από κρύα μπλε, απαλά μωβ και πινελιές αντίθετων ζεστών αποχρώσεων, προκαλεί συναισθήματα ηρεμίας και αυτοστοχασμού. Εδώ, ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει; είναι ένα κομμάτι που ενθαρρύνει το να ονειρεύεσαι ξύπνιος, προσελκύοντας τον άνθρωπο σε μια ήρεμη ονειροπόληση. Λειτουργεί τόσο ως προσωπική απόδραση όσο και ως παγκόσμια υπενθύμιση της ομορφιάς της φύσης, μια συγκινητική αναδρομή στις εντυπώσεις του τέλους του 19ου αιώνα που προχώρησαν πέρα ​​από τα όρια των παραδοσιακών μορφών τέχνης.