Eterik bir tuval, huzurun dansında karışan mavi ve yeşil tonlarının yer aldığı bir düşsel manzarayı açığa çıkarıyor. Su nilüferleri, parıldayan yüzeyin üzerinde zarifçe süzülüyor — küçük pembe ve sarı çiçekler, neredeyse ruhsal bir havası olan sahneyi süslüyor. Fırça darbeleri, Monet'in sadece su ve çiçeklerin görüntüsünü değil, aynı zamanda huzurun ve düşüncenin özünü yakaladığı renklerin fısıldamaları gibi görünüyor. Boya katmanları derinlik oluştururken, izleyiciye hafif bir esintinin oluşturduğu yumuşak dalgalanmaları hissettirebilecek bir hareket hissi yaratıyor.

Eserin kompozisyonu, doğayla yakın bir bağlantıyı öneriyor, izleyiciyi parlaklığı ve renklerin oyununa dalmaya davet ediyor. Monet'in paleti, serin mavi, yumuşak mor ve kontras oluşturan sıcak tonların vurucu etkisiyle hakimiyetiyle huzur ve içsel düşünce duygusu uyandırıyor. Burada zaman durmuş gibi; rüya görmeye davet eden bir parça bu, insanı huzurlu bir hayale çekiyor. Hem kişisel bir kaçış hem de doğanın güzelliğine dair evrensel bir hatırlatma olaraq, son 19. yüzyılın izlenimlerine dair dokunaklı bir yansıma sunuyor ve geleneksel sanat biçimlerinin sınırlarını aşan bir çabanın sembolü olarak ön plana çıkıyor.