Bu etkileyici sahnede izleyici, Dieppe limanında huzurlu bir akşama taşınıyor ve günün alacakaranlığının özünü mükemmel bir şekilde yakalıyor. Monet, tuvali canlandıran serbest fırça darbeleri kullanarak, suyun sönmekte olan ışığın yansımalarıyla parladığı, sıvı altın ve derin mavi tonları gibi parıl parıl parladığı bir atmosfer yaratıyor. Gölgedeki lacivert tonlarda silüetlenen kayıklar, izleyicinin bakışını kompozisyonun kalbine yönlendirerek limanın mimarisinin ortaya çıkmasını sağlıyor.

Renk paleti, gökyüzünün sıcak, şeftali rengine dönüşmesinden soğuk mavi tonlara geçmesiyle huzur hissini uyandırıyor. Bulutlar zarif şekillerde döndürülüyor, altındaki suyun hareketini taklit eden yumuşak fırça darbeleriyle boyanmış. Duygusal olarak, burada sakin ama güçlü bir yankı var; dalgaların nazik vurmasını duymak ve serin akşam rüzgarını hissetmek neredeyse mümkün. Bu eser, empresyonizmin geliştiği bir dönemde yaratılmış olup, Monet’in renk ve ışık konusundaki ustalığını değil, aynı zamanda belirli bir anda doğanın geçici güzelliğini yakalama yeteneğini gösteriyor.