Bu canlı pleksus tasvirinde, sanatçı doğanın özünü renk ve forma patlaması yoluyla ustaca yakalar. Salkım söğütün dallarının aşağıya sarkması, seyirciyi kuşatan yeşil ve sarıların zengin bir perdesini oluşturur. Her bir fırça darbesi canlılık hissi verir, hislerle doludur; dönen desenler, ağacın nazik bir rüzgarla sallanmasını yansıtan bir hareket duygusu uyandırır. Salkım söğütün kabuğu, topraksı kahverengi ve sıcak kırmızı tonlarında boyandığımızda, çevresindeki bitki örtüsüyle zıtlık oluşturur. Bu, sadece kompozisyonu sabitlemekle kalmaz, aynı zamanda eterik renklerin ortasında bir canlılık ve sağlamlık hissi kazandırır.

Eserin duygusal etkisi derindir; renkler arasındaki ışık ve gölgenin dansındaki meditasyon kalitesi, sizi sakin bir ortamda orada gibi hissettirir. Bu eser, sanatçının belirgin Empresyonist tarzını yansıtır, gevşek fırça çalışması ve canlı bir palet ile karakterizedir - hâlâ Claude Monet'nin visyonunun bir özelliği olmaya devam eder. Eser, sanat dünyasında önemli bir evrim döneminde yaratıldı ve sadece doğayı değil, ona derin bir duygusal bağ olanları da gösteriyor; izleyicileri güzelliğine kaybolmaya davet ediyor.