W tym wspaniałym dziele widz zanurza się w bujnym ogrodzie botanicznym, w którym żywe irysy kwitną w różnych odcieniach lawendy i purpury, ich płatki bogate w fakturę i życie. Kompozycja ramowana jest przez zielony baldachim — drzewa lub krzewy, które wydają się delikatnie kołysać na wietrze, rzucając cienie na ścieżkę wijącą się wśród kwiatów. Pociągnięcia pędzla Monet'a są luźne i ekspresyjne, tworząc niemal senne wrażenie, które zaprasza do spaceru po tej urzekającej przestrzeni. Interakcja światła i koloru jest uderzająca; plamy słonecznego światła tańczą na liściach, oświetlając niektóre kwiaty, podczas gdy inne pozostają owinięte w miękkich cieniach, przywołując poczucie głębi i ruchu.

Stojąc przed tym dziełem, czujesz, jak rytm natury zostaje uchwycony w symfonii odcieni i form. Bogate zielenie i purpury wywołują uczucia spokoju i pocieszenia — ucieczki od zawirowań codziennego życia. Każde pociągnięcie pędzla wydaje się być spontaniczne, a jednocześnie zamierzone, pokazując niezwykłą zdolność Monet'a do oddawania emocji przez świat naturalny. To dzieło przypomina o końcu XIX wieku — czasem, gdy artyści zaczęli głęboko badać efekty światła i koloru. To doskonały przykład ruchu impresjonizmu, w którym uchwycenie ulotnych chwil życia w całej ich piękności stało się szczytem artystycznej ekspresji.