Bu büyüleyici eserde, izleyici, canlı irislerin lavanta ve morun çeşitli tonlarında açtığı yemyeşil bir botanik bahçeye dalıyor; petalleri doku ve yaşamla dolu. Kompozisyon, bir şekilde hafif bir esintiyle sallanan ağaçlar veya çalılar tarafından çerçevelenmiş; çiçekler arasında kıvrılan bir patikayı gölgelerle kaplayarak. Monet'in fırça darbeleri serbest ve ifadesel, neredeyse rüya gibi bir kalite yaratarak insanı bu büyüleyici mekanda dolaşmaya davet ediyor. Işık ve renk etkileşimi çarpıcı; güneş ışığının lekeleri yaprakların üzerinde dans ediyor, bazı çiçekleri aydınlatırken, diğerlerini yumuşak gölgelerde gizleyerek derinlik ve hareket hissi uyandırıyor.

Bu eserinin önünde dururken, doğanın ritminin renk ve biçimlerin bir senfonisinde yakalandığı hissine kapılıyorsunuz. Zengin yeşil ve mor tonları huzur ve teselli hissettiriyor - günlük hayatın karmaşasından kaçış duygusu. Her fırça darbesi hem kendiliğinden hem de kasti görünüyor, Monet'in doğal dünya aracılığıyla duyguları aktarma konusundaki olağanüstü yeteneğini gösteriyor. Bu eser, 19. yüzyılın sonlarını anımsatıyor - sanatçıların ışık ve rengin etkilerini derinlemesine araştırmaya başladığı bir zaman. İzlenimcilik hareketini temsil ediyor; hayatın geçici anlarını bütün güzelliğiyle yakalamak, sanat ifadesinin zirvesi haline geldi.