Bu zarif erik çiçeği dallarının betimlemesi, sanatçının fırça darbeleriyle ustalığını sergiliyor; her dal, çiçeklerin açılması yakınında yumuşak bir kıvrıma ayrılarak, ince bir hattın eşlik etmesiyle nazik doğasını öneriyor. Sanatçının tekniği burada hassasiyet ve zarafet evliliği; soluk bir arka planda hafif mürekkep yıkama ve yumuşak tonlar kullanarak parlayan bir etkisi var, sanki güneş ışığı yaprakların arasından süzülüyor gibi. Dallardaki yeşil ipuçları, güzellik ve yaşamın geçiciliğini simgeleyen filizlenen böbrekleri resmediyor; bunlar kompozisyona canlılık katıyor ve izleyiciyi baharın canlı renklerini sergilemeden hemen önceki bir ana davet ediyor.

Sağda, bu çiçekli sahne ile ilgili bir bağlam ya da anlatı sunan bir dizi kaligrafik karakterle karşılaşıyoruz. Metin ile görüntü arasındaki bu etkileşim bir hikaye anlatıyor, belki bir şiir ya da doğanın güzelliği üzerine düşüncelerin bir derlemesi. Bu eserin duygusal etkisi derin—geçici anların güzelliğine duyulan özlem ve doğanın direncini kutlama hissi var. Hemen hemen yaprakların hafif hışırtısını duyabilir ya da baharın gelişiyle birlikte gelen soğuk rüzgarı hissedebilirsiniz, bu da sanatçının dünyası ile bizimkisi arasında samimi bir bağlantıyı öneriyor.