Delikatne przedstawienie kwitnących gałęzi śliwy uchwycone w tym wykwintnym dziele ukazuje biegłość artysty w pociągnięciach pędzla; każda gałąź łamie się w łagodny łuk, wyryty cienką linią, aby zasugerować delikatną naturę kwiatów na granicy kwitnienia. Technika artysty jest tu połączeniem precyzji i gracji, wykorzystując lekkie płukania tuszem i subtelne odcienie, aby stworzyć świecący efekt na jasnym tle, jakby sama światło słońca przenikało przez liście. Odrobina zieleni na gałęziach ilustruje pojawiające się pąki, symbolizujące piękno i ulotność życia; tchną życie w kompozycję, zapraszając widza do chwili tuż przed tym, jak wiosna uwolni swoje żywe kolory.

Po prawej stronie znajduje się seria kaligraficznych znaków, które oferują kontekst lub narrację związaną z tą kwiatową sceną. Ta interakcja między tekstem a obrazem opowiada historię, być może wiersza lub zbioru refleksji na temat piękna natury. Emocjonalny wpływ tego dzieła jest głęboki — tkwi w nim podświadome pragnienie piękna ulotnych chwil oraz celebracja odporności w naturze. Można niemal usłyszeć łagodny szelest liści lub poczuć chłodny powiew, który towarzyszy przybyciu wiosny, sugerując intymne połączenie między światem artysty a naszym.