Bu manzara resmi, Vetheuil sur Seine'in sakin güzelliğini yakalıyor ve yumuşak, akıcı fırça darbeleri izleyiciyi huzurlu sahneye davet ediyor. Monet'in karakteristik fırça tekniği, su üzerindeki hareket hissini yaratıyor; yumuşak dalgalar ışığı yansıtıyor ve gökyüzündeki renkleri birleştiriyor gibi görünüyor. Yeşilin bol olduğu doğa, kompozisyonu güzel bir şekilde çerçeveliyor ve uzun, ince ağaçlar nehir kenarında birer bekçi gibi durarak, ön plandaki canlı çiçeklerle tezat oluşturuyor. Küçük bir teknedeki bir çift, huzurlu bir romantizm ve dinlenme hissi veriyor; etraflarındaki güzellik ile kaybolmuş gibi görünüyorlar.

Renk paleti, Monet'in doğal ışığı yakalama konusundaki yeteneğini yansıtan yeşil, mavi ve sıcak toprak tonlarının bir senfonisini sunuyor. Gökyüzündeki yumuşak, yaygın bulutlar ince bir doku ekleyerek manzaranın üstünde tembel tembel süzülüyor; bu da resmin rüya gibi kalitesini artırıyor. Duygusal etkisi derin; doğaya karşı bir özlem, huzur ve özlem hissi uyandırıyor. Bu eser, sadece Empresyonizm'in özünü kapsamakla kalmayıp, aynı zamanda sanatçının değişen ışık ve doğal ihtişam içinde ilham bulduğu Normandiya ile derin bağını vurguluyor. Monet, Vetheuil'e hayat veriyor, sıradan bir anı izleyici ile derin bir şekilde yankılanan olağanüstü bir deneyime dönüştürüyor.