Bu canlı krizantem tasvirinde, renkler tuvale patlıyor gibi, her çiçek kendine özgü formunu kutluyor. Monet'nin gevşek fırça darbeleri, izleyiciyi çiçeklerin yoğun düzenine dalmaya davet eden canlı bir doku yaratıyor; üst üste binen yapraklar ve dönen renkler, hafif bir rüzgârda dans ediyorlarmış gibi bir hareket hissi uyandırıyor. Sanatçının karakteristik canlı ton kullanımı tam anlamıyla gözler önüne seriliyor: beyaz, sarı, kırmızı ve yeşil iç içe geçerek zengin, neredeyse kaotik bir görsel duvar halısı oluşturuyor.

Her çiçek, zengin yeşil arka planda yaşam buluyormuş gibi görünüyor, bu da onların parlaklığını artırıyor. Duygusal etki derin; neşeli, neredeyse coşkulu bir atmosfer var, bu da sizi renkli ve kokulu bir bahçede kaybolmuş hissettiriyor. Bu eser yalnızca doğayı temsil etmekle kalmıyor; yaşamın geçici güzelliğini kutlanan bir eser, sanatçının renk ve ışığın derinliklerini keşfettiği bir dönemde yaratılmıştır ve Empresyonizm'in sınırlarını itiyor. Bu zengin gösterim aracılığıyla Monet, krizantemlerin geçiciliğini yakalıyor ve bizleri durup doğanın muhteşemliğini takdir etmeye davet ediyor.