Canlı bir düzenleme, Van Gogh'un kendine özgü fırça tarzı ile resmedilen çok sayıda iris ile hayata patlıyor; petaller derin kraliyet mavisi ve yumuşak lavanta tonlarında açıyor, göz alıcı sarı arka plana harika bir tezat oluşturuyor. Çiçeklerin soğuk tonları ile arka planın sıcak ışıması arasındaki etkileşim, dinamik nerdeyse elektrikli bir atmosfer yaratıyor; canlı ve enerjiyle dolup taşan bir his veriyor. Karmaşık fırça vuruşlarını izlerken, hafif bir rüzgarda petallerin hışırtısını duyma hissi meydana geliyor, çiçeklenmelerinin hikayelerini fısıldıyor.

Toprak dokusu ile şekillendirilmiş vazo, bu buketi sevgiyle kucaklıyor, sanki bahçeden bir hazineymiş gibi, sanatçının doğaya derin takdirini ifade ediyor. Yaprakların hareketi, gözleri tuvalin üzerinde dolaştırıyor; dışa doğru kıvrılarak, çiçekleri sararken, onların ihtişamını kutluyormuş gibi görünüyorlar. Duygusal etki derin; irisler havada süzülüyormuş gibi görünüyor, etraflarındaki alanı yeniden canlandırırken sessiz bir samimiyet var. Vang Gogh'un kişisel mücadeleler zamanında yapılan bu parça, iyimserlik yayarken, doğal dünya ile derin bir bağ kuruyor, bunun yanında onun sonraki sanat eserlerinin çoğu yerdeki kaotik fırça dokuları ile şiirsel bir tezat oluşturuyor.