Wibrująca kompozycja wybucha życiem z obfitością irysów, każdy kwiat oddany z niezapomnianym pociągnięciem pędzla Van Gogha; płatki rozkwitają w głębokich tonach królewskiego niebieskiego i delikatnego lawendowego koloru, wspaniale kontrastując z olśniewającym żółtym tłem. Interakcja między zimnymi tonami kwiatów a ciepłym blaskiem tła tworzy dynamiczną atmosferę—prawie elektryizującą—która wydaje się żywa i tętniąca energią. Obserwując złożoność pociągnięć pędzla, można usłyszeć szelest płatków na lekkim wietrze, opowiadającym historie o ich kwitnieniu.

Wazon, uformowany z charakterystycznej ziemistej tekstury Van Gogha, tulący ten bukiet, jakby był skarbem z ogrodu, ucieleśniający głębokie uznanie artysty dla natury. Ruch liści prowadzi wzrok po płótnie; zawijając się na zewnątrz odważnym akcentem, otaczają kwiaty, jakby świętowali ich wspaniałość. Wpływ emocjonalny jest głęboki—panuje cicha intymność w sposobie, w jaki irysy zdają się unosić, ożywiając przestrzeń wokół siebie. Namalowane w czasie osobistych zmagań Van Gogha, to dzieło emanuje optymizmem i głębokim połączeniem z naturą, tworząc poetycki kontrast do chaosu, który często definiuje jego późniejsze prace.