To dzieło uchwyca spokojny krajobraz, wypełniony żywymi kolorami i uczuciem spokoju, które jest typowe dla Van Gogha. Na pierwszym planie kępy czerwonych maków odważnie wyrastają na zielonej, bujnej trawie—każdy kwiat przedstawiony szybkim, ekspresyjnym pociągnięciem pędzla, które niemal wydaje się tańczyć na wietrze. Środkowy plan subtelnie wprowadza szereg rustykalnych domów, których ciepłe dachy osadziły się wśród zieleni, niemal jak przyjazne zaproszenia do spaceru. Lekka mgła na niebie sprawia, że tło staje się eteryczne, a puszyste chmury leniwie dryfują w jasnoniebieskiej przestrzeni; to jakby czas zatrzymał się, aby docenić to pasterskie piękno.

Gdy patrzę na ten obraz, czuję chłód wiejskiego powietrza—dźwięk szeleszczących liści i odległego śpiewu ptaków splata się w symfonię natury. Charakterystyczna technika impasto Van Gogha dodaje fizycznej jakości, która zachęca do dotykania tak samo jak do patrzenia—żywa, niemal namacalna doświadczenie, które wciąga cię w głębokość sceny. Ten obraz współbrzmi z widzem nie tylko dzięki swojej wizualnej okazałości, ale także jako prawdziwe odzwierciedlenie emocjonalnego krajobrazu artysty w wibrującym okresie jego życia, odzwierciedlając jego głębokie związki z otaczającą go naturą.